HALK OZANLARIMIZ TELEFON KARTI

YUNUS EMRE

Tasavvuf duyguları ve düşünceleri ile dolu olan Yunus Emre, Anadolu'da Türkçe şiirin öncüsü olmuştur. 1 3. yüzyılda yaşadığı bilinmekle beraber yaşamına ilişkin bilgilerin sınırlı olması nedeniyle nerede öldüğü, nereye gömüldüğü kesin olarak bilinmemektedir. Tanrıya gönül yolu ile ulaşmayı temel sayan bir görüşün temsilcisi olan Yunus Emre, tasavvuf felsefesinin de etkisiyle gönül kırmama ilkesini savunmuş, hemen her şiirinde bu ilkeyi vurgulamıştır. Yunus Emre'ye göre iyilikler. Tanrı özlemi, Tanrıya güvenmek, sabretmek, temiz yürekli olmak, cömertlik, dürüstlük, utanma, kanaatkarlıktır. Gösteriş, kibir, şehvet, kıskançlık, öfke, cimrilik, kin, dedikodu ve ikiyüzlülük de kötülükleri oluşturur. Yunus Emre'nin şiirlerinden pek çoğu eski bestecilerimiz tarafından çeşitli makamlarda bestelenmiş, ayrıca Batı tekniğiyle işlenen çağdaş sanat musikisine konu olmuştur. Ahmet Adnan Saygun 1942 yılında ünlü şairimizin pek çok eserini bir araya getirerek hazırladığı Yunus Emre Oratoryosu ile onu hem yurt içinde hem de yurt dışında başarı ile tanıtmıştır.

KARACAOĞLAN

17. yüzyılda yaşadığı sanılan Karacaoğlan, göçebe Türkmen boylarından bir halk şairimizdir. Türkmen aşıkları geleneğinin ilk ve en büyük temsilcisi olan Karacaoğlan şiirlerini aşk ve doğa gibi iki temel öğe üzerine kurmuştur. Göçebe yaşamın vazgeçilmez bir parçası olan doğa, onun aşktan sonra en çok islediği konu olmuştur. Ayrılık, sıla özlemi ve Ölüm de işlediği konular arasındadır. Şairin ölüm ve doğum yerleri ile yaşadığı dönem hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır.

AŞIK VEYSEL

Türk halk şiirinin önemli temsilcilerinden biri olan Aşık Veysel'in tam adı Veysel Şatıroğlu'dur. Küçük yaşta çiçek hastalığına yakalanarak bir gözünü, daha sonra geçirdiği kaza sonucu da öteki gözünü kaybetmiştir. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Dadaloğlu gibi şairlerden ve çevresindeki aşıklardan etkilenmiştir. Halk şiiri geleneğinde yeni ve özgün bir yere sahip olan Aşık Veysel, doğaçlamayı yadsımış ve şiirlerini uzun çalışmalar sonunda oluşturmuştur. Alışılmış konulara ilgi göstermeyip yalın Türkçe'sini çok ustalıkla kullanmıştır. Şiirlerinde yaşama sevinci ve hüzün, iyimserlik ve umutsuzluk hep bir aradadır. 1894'te doğan şair 1973'te akciğer kanserinden ölmüş ve vasiyeti gereği türküler söylenerek toprağa verilmiştir.