GELENEKSEL TÜRK TİYATROSU TELEFON KARTI

Geleneksel tiyatro, Türk tiyatrosunda hem halk tiyatrosu (Karagöz, Meddah, Ortaoyunu), hem de köy seyirlik oyunları geleneğini kapsayan bir tiyatro türüdür. Geleneksel tiyatro genellikle yazılı metne dayanmaz. Bir başka niteliği de süreklilik taşımaması, kapalı salon, dekor gibi öğelere gereksinim duymayışıdır. Soyutlama, alegori, taklit, doğaçlama iç içedir. Bazı oyunların değişmez kuralları ve yapısal özellikleri vardır.

Gölge Oyunu: Kaynağı Güneydoğu Asya ülkeleri olarak kabul edilen gölge oyunu Osmanlı sanat zevkine göre yeniden yorumlanarak Karagöz perde oyunları çıkmıştır. Bu tiyatro türünde, sopalarla arka taraftan idare edilen iki boyutu insan ve hayvan kuklaları, aydınlatılmış bir perdenin arkasından hareket ettirilirler. Bu oyunların asal iki kişisi zıt karakterlerdeki Karagöz ve Hacivat'tır.

Aşıklar: Aşık diye adlandırılan halk şairleri halkın toplu bulunduğu yerlerde (kahvehane, kervansaray, panayır, şenlikler v.b.) saz eşliğinde doğaçtan şiir söyler ya da halk hikayeleri (Aşık Garip, Kerem ile Aslı, Arzu ile Kamber gibi) anlatırlar.

Meddahlar: Hikaye anlatmaya dayalı meddahlık taklit yapma sanatıdır. Meddah gösterisinde bir mendil ile bir pastav (baston) kullanır. Meddah hikayenin kahramanlarını kendi yöresinin dili ve şiveleri ile konuşturur.

Soytarı: Karagöz oyunlarında, eğlendirici kişiler grubuna giren tiplemelerdir. Soytarı oyunun temel kişilerinden değildir. Sünnet, Kırgınlar gibi oyunlarda yer alır. Soytarının görevi kimi zaman kaba yöntemlerle seyirciyi güldürmektir.